Restaurant Orange – Zaventem (Brussel)

Van “l’Orangeraie de Roland Debuyst” naar Restaurant Orange

 

Twintig jaar geleden openden Roland Debuyst en zijn echtgenote Ayse het gastronomische restaurant Orange. In die twintig jaar hebben ze zowel gehaktballen en frieten als kreeft en oesters geserveerd. Maar het koppel is na 20 jaar nog steeds niet uitgekookt: ze hebben nog ideeën in overvloed!

Het restaurant heette destijds “l’Orangeraie de Roland Debuyst”. Het waren drukke tijden, en de beloningen volgden elkaar op: “Delta d’Or” (1998), de titel “Grand de demain Gault&Millau” (2000) en een Michelinster (2002). Maar na een tiental jaren besloten de chef en zijn echtgenote een nieuw hoofdstuk te schrijven aan hun avontuur. Zij wilden de relatie met de producten herontdekken en hun klanten laten genieten van heerlijke natuurlijke gerechten. L’Orangeraie werd Orange, een hedendaagse brasserie die een evenwichtige en lekkere kaart biedt op het ritme van de seizoenen.

Roland Debuyst richt zich momenteel op andere projecten. Chef Christophe Chanson, die zijn vorming genoot in “Sea Grill” en in “l’Ecailler du Palais Royal”, zwaait momenteel de plak achter het fornuis. Hij stelt een kaart voor met klassieke brasserie gerechten: meerdere soorten vis en vlees en twee menuformules. Dankzij de recente aanschaf van een Josper krijgen de vleesgerechten een nog meer uitgesproken smaak. In de zaal verwelkomt Gaëlle, dochter van Roland en Ayse, samen met haar moeder de gasten. De zaak is nu een heus familierestaurant geworden!

Als aperitief koos ik voor één van mijn favorieten, Campari Tonic, fris, niet te zoet en licht bitter. Aan de overkant van de tafel werd er gekozen voor een glaasje Kirr Royal.

De menu Orange zag er heel verleidelijk uit, maar toch kozen we ervoor om á la carte te eten. Ik kan er gewoon niet aan weerstaan als er zwezerik op de kaart staat. Deze werden geserveerd met gebakken paddenstoelen, veenbessen en een roomsaus van porto.

Sofie koos voor het duo van kroketten, kaas en Zeebrugse grijze garnalen. Beide voorgerechten waren alvast een geslaagde start. Nu was het uitkijken naar de hoofdgerechten.

Voor mij een stukje geroosterde fazantenborst op Brabantse wijze. De fazant was veel te droog gebakken, maar de smaak en bijpassende garnituren op het bord waren wel oké.

Minder geluk aan de overkant, hier kwam een medaillon van jong everzwijn die ook te hard was gebakken. Deze werd geserveerd met jacht garnituur, mousse van butternut en bigarade saus met Séchouan peper. Het everzwijn had geen goede structuur en miste zijn herkenbare wildsmaak waardoor dit gerecht in het niets op ging. Spijtig !! Hadden we toch maar gekozen voor een stukje rundvlees van op de Josper.

Na de hoofdgerechten kozen we ervoor om nog een bordje kaas te delen.

 

Voor mij was het twijfelen tussen twee klassieke desserts crème brûlée of Tarte Tatin. Ik kan het niet laten om de Tarte Tatin te bestellen. Iets wat ik dringend moet afleren want een kokante bodem van bladerdeeg, smaakvolle appels en smeuïge karamel kom je nog maar weinig tegen. Ook hier werden de verwachtingen niet ingelost. Deze keer meer geluk aan de overkant met een Sabayone van Chouffe koffie met melkroomijs